Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
buxaq — is. İnsanın çənəsi ilə boğazı arasındakı hissə; çənəaltı. Ağ nazik əlinlə bir dəstə bağla; Tər buxaq altında düz bənövşəni. Qur.. Kəlağayının altından çıxmış qara tellərin ucları ağ buxaqda ilan kimi qıvrılmışdı. Ç.. ◊ Buxaq sal(la)maq – bax… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qəbqəb — ə. buxaq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
at — 1. is. 1. Qoşulan və minilən ev heyvanı. Kəhər at nalı neylər?! Ağ buxaq xalı neylər. . (Bayatı). Ata minəndə özünü, atdan düşəndə atı unutma. (Ata. sözü). Uca atın üstündə oturub, kəndin alçaq divarlarından həyətin yarısını görürdüm. C. M.. At… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bakenabrd — is. <alm.> köhn. Buxaq qırxılmaqla üzdə saxlanan saqqal və yarımsaqqal … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
buxaqlanmaq — f. Buxaq sallamaq; kökəlmək, ətlənmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəstə — 1. is. <fars.> 1. Birgə fəaliyyət üçün birləşmiş adamlardan ibarət mütəşəkkil qrup. Geoloji kəşfiyyat dəstəsi. Ovçular üç dəstəyə ayrıldılar. Çalğıçılar dəstəsi. – Molla Nəbiqulu məktəb uşaqlarından bir dəstə düzəltdi. Ə. H.. 2. Xüsusi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
huş — is. <fars.> 1. Diqqət, fikir. . . Bir iskamyada oturan oğlanın huşunun yarısı müəllimdə olanda, yarısı da yanındakı qızda olacaq. . C. M.. <Dərviş:> Huşum və bədənim ləmsləşdi, pozğunlaşdı, özümü duymaz oldum. . A. D.. Huşa getmək –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mərmər — is. <lat.> 1. Heykəltəraşlıqda və memarlıqda işlənən müxtəlif rəngli kristallik dağ süxuru – kirəc daş. Ağ mərmər. Qara mərmər. 2. Sif. mənasında. Mərmərdən düzəldilmiş, üzərinə mərmər çəkilmiş. Mərmər heykəl. Mərmər pilləkən. Mərmər divar … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nazik — sif. <fars.> 1. Qalın, yoğun olmayan; incə. Nazik kitab. Nazik təbəqə. – Maya nazik göy adyala bürünərək yuxulayırdı. M. İ.. 2. Yüngül, zərif materialdan hazırlanmış, qalınlığı az olan. Nazik şüşə. Nazik parça. – Bibixanım . . nazik… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qabaq — 1. is. 1. bot. Qarpız, qovun və xiyar cinsindən, yerə yayılan iriyarpaqlı bir bitkinin uzunsov, ya girdə, sarımtıl və ya yaşıl meyvəsi; balqabaq, kudu. Qabaq tağı şamama verməz. (Ata. sözü). 2. məc. dan. Dadsız, tamsız qovun, qarpız və s.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sayrılmaq — bax sayrışmaq 1 ci mənada. Siyah zülfün buxaq altda qıvrılır; Ala gözlər can almağa sayrılır. M. P. V.. Sən iti addımla qoşarkən iləri; Sayrılsın, gurlasın çaldığın kaman, hey! M. Müş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
